porozumienie.forumoteka.pl

Janusz Szkutnik · Dołączył: 23 Lip 2008 Posty: 10

Ogólnopolski Komitet Oporu Rolników (OKOR)
Tajna organizacja niepodległościowa stawiająca sobie za cel obalenie ustroju komunistycznego.

Ogólnopolski Komitet Oporu Rolników powstał na terenie parafii Bieżanów ks. Adolfa Chojnackiego w sierpniu 1982 z inicjatywy Jozefa Teligi, sekretarza Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego NSZZ RI „Solidarność”, b. oficera AK i WiN.
W grupie założycielskiej byli m.in. Józef Baran i Wieńczysław Nowacki, natomiast poza grupą założycielską, niewątpliwie do specjalnych poruczeń, J. Teliga pozyskiwał m.in. b. żołnierzy AK. Ich zadaniem było organizowanie własnych grup podległych J. Telidze, faktycznie kontrwywiad.
Struktury OKOR zawiązywały się początkowo z inspiracji Teligi, następnie od listopada 1982 również z inicjatywy pozostałych członków założycieli.
W 1983 struktury OKOR funkcjonowały tylko w kilkunastu regionach, w 1984 niemal w połowie ówczesnych województw, gdzie działały zaprzysiężone piątki i trójki na wzór AK.

Z uwagi na aktywność polityczną OKOR, zwłaszcza rosnące wpływy wśród rolników i udział w organizowaniu duszpasterstw, MSW powołało w październiku 1983 grupę pod kryptonimem „Gryzonie”, której zadaniem była likwidacja OKOR. W wyniku jej działania aresztowano w 1983 ok. 60 osób (w tym J. Teligę), w 1985 ok. 10 osób z kierownictwa i kolportażu.

W sierpniu 1983 OKOR i Solidarność Walcząca zawarły porozumienie o współpracy i dalszej „walce o niepodległą Polskę, wolność i suwerenność Narodu”. W oświadczeniu z dnia 21.01.1985 OKOR i SW oświadczyły, iż „ będą czynić starania na rzecz zawiązania politycznego porozumienia sił i organizacji dążących do demokratycznej i niepodległej Polski.” OKOR zawarł również porozumienie taktyczne z Liberalno-Demokratyczną Partią Niepodległość a następnie z Grupą Polityczną „Samostanowienie”.
Te cztery organizacje stanowić miały podstawę do budowy szerszej płaszczyzny nurtu niepodległościowego w Polsce. Później doszło również do umowy politycznej z Konfederacją Polski Niepodległej na obszarze kilku regionów.

23.11.1986 w kościele na Solcu w Warszawie OKOR powołał Tymczasową Krajową Radę Rolników „Solidarność” (TKRR „S”) z przew. J. Teligą oraz Konwent Seniorów Niezależnego Ruchu Ludowego (NRL). Do TKRR „S”, na wniosek kierownictwa krajowego OKOR, nie zaproszono osób z opozycji koncesjonowanej. W skład Konwentu Seniorów weszli: Józef Teliga, Adam Bień, Stanisław Janisz, Hanna Chorążyna, dr Antonina Komorowska, Roman Michałkiewicz, Paweł Mucha, Michał Bartoszcze, Józef Marcinkowski, ks. Jan Zieja.
W 1988 powołano Radę Naczelną NRL złożoną z członków Konwentu Seniorów do których dokooptowano następujące osoby: Maria Stepniak, Eugeniusz Myczka, Mieczysław Wardziński, Józef Wlekliński, Ludwik Pełka. Obok Rady Naczelnej funkcjonowało nadal kierownictwo krajowe OKOR, które faktycznie podejmowało wiążące decyzje, dla całego ruchu, wspólnie z Konwentem Seniorów NRL. Przewodniczącym Komisji programowej NRL i PSL został Janusz Szkutnik zaś Komisji Kongresowej Wieńczysław Nowacki. Dużą rolę w OKOR odgrywali także Henryk Suchora (tarnobrzeskie), Józef Wlekliński (Wielkopolska), Jan Beszta Borowski (Białystok), Maria Stepniak (Płock), Tadeusz Sopel, Stanisław Olszański (przemyskie), Jan Mantoifel, Robert Turski (Bieszczady), Jan Łata (Pińczów), Jan Poterek, Janusz Stępniak (lubelskie), Piotr Szewczyk (zamojskie), , Grzegorz Ostrowski (Warszawa), Janusz Kopera (mieleckie), Piotr Baumgart (szczecińskie), Tadeusz Kowalczyk (kieleckie).
Roman Bartoszcze, w miesiąc po przyjęciu obowiązku tworzenia struktur w bydgoskiem, został zamordowany przez SB.
Struktury OKOR były niejednolite w sensie budowy, liczebności i zadań politycznych, a od listopada 1986 część regionów rozpoczęła organizowanie jawnego Niezależnego Ruchu Ludowego. W regionie białostockim kierowanym przez Jana Besztę-Borowskiego OKOR liczył ok. 20 ludzi, natomiast w rzeszowskim ok. 30 a wraz z współpracownikami ok. 80, w Małopolsce niewiele ponad 20.
Absolutnym ewenementem OKOR było podwójne członkowstwo, zwłaszcza na terenie rzeszowskiego, gdzie szefowie grup byli również członkami Solidarności Walczącej i organizowali równoległe struktury obydwu organizacji.

OKOR wydawał pismo pt. „Solidarność Rolników” pod red. Urszuli Daty, Urszuli Poziomek, Wieńczysława Nowackiego, Józefa Barana, Leona Bójko, Magdaleny Nagórskiej, Barbary Matus i Janusza Szkutnika. Pisywali do „Solidarności Rolników” m.in. prof. Ryszard Terlecki i dr Michał Sznajder. Kwartalnik nieregularny „Żywią i Bronią” wydawany był pod red. J. Teligi. Od 1987 OKOR wydawał również „Agencję Solidarności Rolników” pod red. U. Poziomek i W. Nowackiego oraz „Wielkopolski Informator Ekologiczny”, a od 1989 „Wieści”, Pismo NRL pod red. W. Nowackiego, U. Poziomek i J. Szkutnika.

OKOR zdecydowanie odrzucił Magdalenkę i udział przy okrągłym stole.