Forum porozumienie.forumoteka.pl Strona Główna porozumienie.forumoteka.pl
Opis Twojego forum
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Autonomiczny Wydział Wschodni Solidarności Walczącej

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum porozumienie.forumoteka.pl Strona Główna -> Autonomiczny Wydział Wschodni „Solidarności Walczącej”
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Admin
Site Admin


Dołączył: 16 Cze 2008
Posty: 85

PostWysłany: Nie Cze 22, 2008 2:18 pm    Temat postu: Autonomiczny Wydział Wschodni Solidarności Walczącej Odpowiedz z cytatem

. . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Autonomiczny Wydział Wschodni „Solidarności Walczącej”

Geneza, powstanie Wydziału. Powstała w czerwcu 1982 roku organizacja „Solidarność Walcząca” pod przewodnictwem Kornela Morawieckiego, skupiała w swoich szeregach ludzi najprzeróżniejszych opcji i politycznych poglądów. Wszystkich jednak łączyły idee: odzyskania Niepodległości dla Polski, oraz wyzwolenia narodów ujarzmionych spod sowieckiego reżimu. Dlatego też od samego początku swego istnienia, „SW” prowadziła akcje na rzecz samostanowienia poszczególnych narodów w ZSSR, sprzeciwiała się agresji sowieckiej w Afganistanie. Teksty i plakaty pro-afgańskie, odezwy do sowieckich żołnierzy stacjonujących w Polsce, informacje o łamaniu praw człowieka w ZSSR – ukazywały się we Wrocławiu, Krakowie oraz w innych miastach Polski. Jeszcze przed powstaniem Wydziału Wschodniego „SW” prowadzono na ograniczoną skalę przerzuty polskiej literatury klasycznej, religijnej oraz podręczników do nauki polskiego dla Polaków na dawnych Kresach Rzeczypospolitej. Nie istniały wtedy jeszcze w ZSSR żadne polskie stowarzyszenia, odbywało się więc to najczęściej kanałami rodzinnymi. Po 1985 (początki tzw. „Pierestrojki” Gorbaczowa), pojawiła się idea utworzenia w ramach „Solidarności Walczącej” – Wydziału Wschodniego, który miałby za zadanie koordynację działań na przestrzeni sowieckiej, obserwację sytuacji w ZSSR, i – w miarę możliwości – nawiązywanie kontaktów i współpracy z sowiecką opozycją, jak i Polakami tam mieszkającymi. Dopiero po spotkaniu Jadwigi Chmielowskiej i Piotra Hlebowicza z Kornelem Morawieckim pod jesień 1987 roku, ideę tą udało się urzeczywistnić. Na przełomie lutego – marca 1988 roku Wydział Wschodni „SW” stał się faktem, a Chmielowska i Hlebowicz zostali jego współprzewodniczącymi. W Wydziale Wschodnim „SW” pracowali m.in.: Maciej Ruszczyński, prof. Leszek Bednarczuk, dr. Janusz Kamocki, prof. Selim Chazbijewicz, Wojciech Stando, Roman Zaleski, Piotr Pacholski, Lech Osiak, Leonardas Vilkas, Tadeusz Markiewicz, Sebastian Rybarczyk i wiele innych osób. Wydział Wschodni miał swoich przedstawicieli za granicą – Andrzeja Rozpłochowskiego w USA i Kazimierza Michalczyka w Berlinie.

Pierwsze działania, kontakty. Wydział Wschodni rozpoczął swe działania od wyłuskiwania informacji z państw bloku sowieckiego, ich analizę i rozpowszechnianie w podziemnej prasie. Udało się zdobyć pocztową prenumeratę „Russkoj Mysli” (dzięki Natalii Gorbaniewskiej) i „Ukraińskiego Słowa” (gazety wydawane w Paryżu), oraz „Bielorusa” wydawanego w USA. Przez kanały rodzinne rozpoczęły się kontakty z Polakami na Grodzieńszczyźnie, a następnie w Wilnie. Coraz większym strumieniem płynęły tam polskie książki i czasopisma. Zdobywane są pierwsze „samizdaty” (nielegalne pisma wydawane w ZSSR). Pocztą przychodziła „Ekspress Hronika” od Aleksandra Podrabinka.

Wydział Wschodni „SW” na fali. Rok 1989 okazał się dla Wydziału Wschodniego rokiem przełomowym: wyjazdy Hlebowicza na wschód rozpoczęły serię kontaktów z opozycją w ZSSR, jak i odradzającymi się Polskimi Stowarzyszeniami. Kluczowym momentem, mającym pierwszorzędne znaczenie w pracy Wydziału, było nawiązanie kontaktów i ścisłej współpracy z „Ligą Wolności Litwy” (Terlackas, Vilkas, Tuckus, Sakaliene), „Młodą Litwą” (Buskievicius i Kriszcziunas) i „Partią Demokratyczną” (Peczeliunas) w Wilnie. Jako że Wilno było wtedy swego rodzaju Mekką dla opozycjonistów sowieckich, więc w ekspresowym czasie uzyskano cenne kontakty na Ukrainę (w tym Krym), Kaukaz, Łotwę, Estonię, Mołdawię. Rozpoczęły się częste wyjazdy (na początku – Hlebowicza, od 1990 roku – również Chmielowskiej, Ruszczyńskiego, Standy, Zaleskiego i innych) do poszczególnych republik ZSSR, wymiana informacji i doświadczeń, współpraca. Podziemne gazety zaczęły masowo płynąć w obu kierunkach, Wydział nagłaśniał łamanie praw człowieka i represje wobec całych narodów w ZSSR. Wilno było naszą główną bazą wypadową w podróżach dalej na wschód (ściślej – mieszkanie Genute Sakalene). W 1990 Chmielowska i Hlebowicz odwiedzili emigrację Tatarów Krymskich w Stambule, jako wysłannicy przywódcy Tatarów Krymskich – Mustafy Dżemilewa. Doprowadzono do ścisłej współpracy pomiędzy Krymem a Turcją.

Powstanie Centrum Koordynacyjnego „Warszawa 90”. W Pradze, na Międzynarodowej Konferencji „Demokracji i Niezawisłości” (Hairikjan, Bukowski, Parek) w 1989 roku, podjęto inicjatywę zgłoszoną przez Wojciecha Standę oraz Romana Zaleskiego (wysłannicy Morawieckiego) powołania w niedalekiej przyszłości wspólnej organizacji. Miała ona skupiać liderów najważniejszych partii i ruchów niepodległościowych z terytorium ZSSR, Polski, oraz niektórych krajów bloku komunistycznego. Prawie cały 1990 rok poświęcony został na objazd republik ZSSR i rozmowy organizacyjne z poszczególnymi liderami niepodległościowymi. Autonomiczny Wydział Wschodni „SW” aktywnie współuczestniczył w organizacji i budowie Centrum Koordynacyjnego „Warszawa 90”, które powstało w Warszawie jesienią 1990 roku. W Warszawie zorganizowano Biuro Informacyjne (Piotr Pacholski, Jadwiga Chmielowska i inni), a w Krakowie Biuro Wydziału Wschodniego (Maciej Ruszczyński).

Wilno, styczeń 1991 roku. Pamiętne wydarzenia w Wilnie, będące przełomem w dążeniu Litwy do Niepodległości, były zarazem czasem wielkiej próby dla Wydziału Wschodniego. W Parlamencie Litewskim przez parę tygodni przebywali Hlebowicz i Vilkas, którzy przekazywali do Biura Informacyjnego w Warszawie na bieżąco informacje o gorących wydarzeniach na Litwie. Koordynowali również transporty ze środkami łączności, poligrafią oraz innymi potrzebnymi rzeczami dla Litewskiego Parlamentu, organizowane w Polsce przez Jadwigę Chmielowską i Tadeusza Markiewicza. Dużą rolę w pracach Wydziału odgrywali członkowie LDPN – u i PPN – u.

Centrum Koordynacyjne „Warszawa 90” w akcji. Przez ponad 2 lata istnienia Centrum, członkowie Wydziału Wschodniego brali udział w kilku konferencjach, zorganizowanych w różnych częściach ZSSR: Mardu (Estonia), Bursztyn (Ukraina), Moskwa, Tbilisi (Gruzja), Mińsk (Białoruś). Spotkania miały na celu: koordynowanie akcji i protestów, przyśpieszanie wymiany informacji, analizowanie sytuacji politycznej w ZSSR, rozwiązywanie konfliktów etnicznych, itp. Wydział Wschodni zajął się szkoleniem poligraficznym wysłanników organizacji związanych z Centrum, oraz przerzutem sprzętu poligraficznego i literatury na Wschód. Część z tych akcji wspomagana była finansowo przez Irenę Lasotę (IDEE), Ninę Karsov oraz inne osoby i instytucje. Członkowie Wydziału Wschodniego wyjeżdżali także do niektórych republik celem uruchomienia przekazanego sprzętu poligraficznego.

Wydział Wschodni „SW” a sprawa Polska na Wschodzie. Oprócz kontaktów z organizacjami niepodległościowymi, przy każdej okazji szukano i nawiązywano kontakty oraz współpracę z powstającymi w poszczególnych republikach sowieckich Polskimi stowarzyszeniami. Już w 1988 – 1989 istniały kontakty z Polakami na Białorusi i Litwie, a w 1990 roku takie stosunki nawiązano w Kazachstanie, na Syberii (Tomsk) w Gruzji i Azerbejdżanie. Wydział Wschodni przekazywał uzyskane informacje o Polakach na Wschodzie dla Polskiego MSZ-tu, MEN – u oraz do Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, koordynował transporty książek dla Polskich Stowarzyszeń. Najważniejszą akcją Wydziału, przeprowadzoną przez Hlebowicza i Ruszczyńskiego, było podniesienie sprawy repatriacji naszych rodaków do Polski, zwłaszcza z terenu Kazachstanu, Syberii i Kaukazu. Akcja została zainicjowana na początku 1992 roku w Kazachstanie Północnym (opracowanie ankiet sondażowych). Efektem tych działań było rozpoczęcie przez Sejm i Senat RP prac nad przyszłymi ustawami repatriacyjnymi, oraz pierwsze przyjazdy naszych rodaków na Polską ziemię w celu osiedlenia się.

Wydział Wschodni „SW” po latach. Pomimo upływu czasu, kontakty pomiędzy członkami Wydziału Wschodniego jak i więzi z dawnymi opozycjonistami z b. ZSSR zachowały się do dnia dzisiejszego. Na wiosnę 2009 roku planujemy zorganizować skromne uroczystości z okazji XX – lecia powstania Wydziału Wschodniego, pragniemy zaprosić przyjaciół z Litwy, Gruzji, Ukrainy, Białorusi, Estonii, Azerbejdżanu, Armenii………

Piotr Hlebowicz, Jadwiga Chmielowska

Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum porozumienie.forumoteka.pl Strona Główna -> Autonomiczny Wydział Wschodni „Solidarności Walczącej” Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Możesz dodawać załączniki na tym forum
Możesz ściągać pliki na tym forum