Forum porozumienie.forumoteka.pl Strona Główna porozumienie.forumoteka.pl
Opis Twojego forum
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

KOLEJNY PROJ. USTAWY (1677) ODSZKOD I ZADOŚĆUCZ z 14.11.2008

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum porozumienie.forumoteka.pl Strona Główna -> Dyskusje Ogólne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Sławomir Karpiński



Dołączył: 23 Cze 2008
Posty: 149

PostWysłany: Czw Lut 12, 2009 6:49 pm    Temat postu: KOLEJNY PROJ. USTAWY (1677) ODSZKOD I ZADOŚĆUCZ z 14.11.2008 Odpowiedz z cytatem

VI kadencja
--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------


Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego
( druk nr 1677 wpłynął 14-11-2008 )





OPIS PROJEKTU:
- projekt przewiduje zniesienie górnej granicy zasądzanych odszkodowań i zadośćuczynień, a także zniesienie zasady, zgodnie z którą odszkodowanie i zadość uczynienie może być przyznane w oparciu tylko o jeden tytuł. projekt znosi także termin na złożenie żądania odszkodowania lub zadośćuczynienia, wprowadza instytucje zwrotu zasądzonych kwot odszkodowań i zadośćuczynień


I CZYTANIE W KOMISJACH
skierowano : dnia 10-02-2009 do Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka


UCHWALENIE
sprawa niezamknięta

Stan na 12-02-2009


Ostatnio zmieniony przez Sławomir Karpiński dnia Nie Kwi 12, 2009 5:21 pm, w całości zmieniany 4 razy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Sławomir Karpiński



Dołączył: 23 Cze 2008
Posty: 149

PostWysłany: Czw Lut 12, 2009 6:57 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Ustawa
z dnia ………………. 2008 roku





o zmianie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność
na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego



Art. 1
W ustawie z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8 skreśla się ustępy 1a, 1b, 1c oraz 1d.

2) w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Żądanie odszkodowania lub zadośćuczynienia należy zgłosić odpowiednio w sądzie okręgowym lub wojskowym sądzie okręgowym, który wydał postanowienie o stwierdzeniu nieważności orzeczenia.”.

3) w art. 8 ust. 2c otrzymuje brzmienie:
„2c. Żądanie odszkodowania i zadośćuczynienia za szkodę i krzywdę wynikłe z wykonania decyzji, o której mowa w ust. 1, należy zgłosić w sądzie okręgowym, w którego okręgu zamieszkuje osoba składająca żądanie.”.

4) w art. 8 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
„6. W przypadku, gdy po uprawomocnieniu się orzeczenia przyznającego odszkodowanie i zadośćuczynienie ujawnione zostaną okoliczności, o których mowa w ust. 5, zasądzona kwota odszkodowania i zadośćuczynienia podlega zwrotowi.”.

5) w art. 11 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przepisy art. 8-10 mają odpowiednie zastosowanie również wobec osób, które pozbawiono życia, okaleczono, zraniono lub represjonowano w wyniku szeroko zakrojonej akcji zastraszania Narodu Polskiego w związku z jego dążeniem do uzyskania pełnej suwerenności Państwa Polskiego oraz swobód demokratycznych i nie zostało prawomocnie zasądzone odszkodowanie i zadośćuczynienie.”.

Art. 2
Sprawy wszczęte na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego rozpatruje się na podstawie przepisów niniejszej ustawy.

Art. 3
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Sławomir Karpiński



Dołączył: 23 Cze 2008
Posty: 149

PostWysłany: Czw Lut 12, 2009 7:07 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

UZASADNIENIE



Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. z 1991 nr 34 poz. 149) jest kolejną nowelizacją tego aktu prawnego (ostatnia z dnia 17.09.2007).
Projekt niniejszy powstał w wyniku monitorowania przez autorów wcześniejszej nowelizacji procesu wdrażania ustawy z dnia 17.09.2007.
Podstawowym problemem, z jakim zetknęli się autorzy wcześniejszych nowelizacji, były trudne do określenia obciążenia budżetu państwa roszczeniami finansowymi ze strony osób represjonowanych. Trudność ta wynikała z faktu, że nie ma w Polsce jednoznacznych danych, dotyczących liczby obywateli, którzy byli prześladowani w okresie PRL-u za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. W związku z dużą spodziewaną liczbą wniosków w ustawę z dnia 17.09.2007. wpisano mechanizmy zabezpieczające Skarb Państwa przed dużymi obciążeniami finansowymi ze strony osób składających wnioski o unieważnienie orzeczeń i odszkodowanie. Przede wszystkim wprowadzono zapis w art. 8 ust. 1a określający kwotę maksymalnego odszkodowania – 25 tysięcy złotych, a także uregulowania, polegające na rozkładaniu wypłaty odszkodowawczej na kilka etapów: najpierw miały je otrzymywać osoby internowane w stanie wojennym (Art. 8 ust. 2c), później również inni represjonowani, którzy jednakże wcześniej musieliby wystąpić o unieważnienie orzeczenia, na mocy którego zostali wcześniej skazani.
Po analizie obciążeń budżetu państwa z tytułu funkcjonowania znowelizowanej ustawy „O uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego” należy stwierdzić, że wcześniejsze obawy, dotyczące lawinowego składania wniosków przez osoby represjonowane i wynikające z tego obciążenia finansowe dla państwa okazały się przesadzone. Z informacji uzyskanych od przedstawicieli Ministerstwa Sprawiedliwości wynika, że w ciągu pierwszego półrocza obowiązywania noweli z dnia 17.09.2007. sądy orzekły łącznie w skali kraju z tytułu odszkodowań kwotę niewiele przekraczającą 18 milionów złotych.
W tym kontekście Klub Parlamentarny PiS proponuje zniesienie dotychczasowych ograniczeń w zakresie wysokości odszkodowania, terminów składania wniosków, skreślona powinna być również zasada, że „osobie, o której mowa w ust 1 przyznane może być odszkodowanie i zadośćuczynienie wyłącznie w oparciu o jeden tytuł, spośród wymienionych w ust 1” (Art. 8 ust. 1d)
Wnioskodawcy proponują również rozszerzenie podmiotowe ustawy o osoby, które pozbawiono życia, okaleczono, zraniono lub represjonowano w wyniku szeroko zakrojonej akcji zastraszania Narodu Polskiego w związku z jego dążeniem do uzyskania pełnej suwerenności Państwa Polskiego oraz swobód demokratycznych i nie zostało prawomocnie wobec nich zasądzone odszkodowanie i zadośćuczynienie.
Uregulowanie powyższe pozwoli na to, by do sądu występowały te osoby, które zostały najciężej poszkodowane w wyniku represji, a nie było w stosunku do nich prowadzone w okresie PRL-u postępowanie karne, bądź sprawa o wykroczenie.
Wnioskodawcy proponują również nowy ustęp 6 w art. 8 regulujący zasady zwrotu nienależnie wypłaconego zadośćuczynienia bądź odszkodowania.
Klub Parlamentarny PiS proponując kolejną nowelizację ustawy „O uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego” pragnie oddać hołd wszystkim, którzy w trosce o dobro Ojczyzny, ryzykując własnym zdrowiem i życiem walczyli o pełnię swobód demokratycznych i niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej.
Określenie kosztów realizacji projektu nie jest możliwe, ponieważ o wysokości odszkodowania i zadośćuczynienia każdorazowo orzeka sąd.
Projekt ustawy rodzi pozytywne skutki społeczno-gospodarcze i jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Sławomir Karpiński



Dołączył: 23 Cze 2008
Posty: 149

PostWysłany: Czw Lut 12, 2009 7:11 pm    Temat postu: AUTOPOPRAWKA Odpowiedz z cytatem

UZASADNIENIE



W proponowanej przez Klub PiS autopoprawce znajduje się jeden istotny zapis. Do wcześniejszego brzmienia art. 2, który w tej propozycji jest art. 2 ust.1, proponuje się wprowadzenie ust. 2 w brzmieniu:
„Osoby, które otrzymały zadośćuczynienie, odszkodowanie na podstawie przepisów nowelizacji z dnia 19 września 2007r. (Dz. U. nr 39, poz. 149 z późn. zm.) mogą złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie ich sprawy na podstawie przepisów niniejszej ustawy.”
W proponowanej przez PiS nowelizacji z dn. 18 listopada 2008r. pojawiła się propozycja, by znieść maksymalną kwotę odszkodowania i zadośćuczynienia – 25 tys. zł, zaproponowano również zniesienie ograniczeń terminowych. Generalnie są to zmiany, których celem jest uproszczenie procedury i podwyższenie kwot zasądzanych przez sądy odszkodowań i zadośćuczynień.
Propozycja ta wypłynęła z wniosków uzyskanych w wyniku rocznego monitorowania skutków zarówno prawnych, jak i finansowych nowelizacji ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego z dnia 17 września 2007r. Okazało się, że obciążenie budżetu państwa z tytułu wejścia w życie tej nowelizacji jest znacząco mniejsze od zakładanego w 2007r.
Wydaje się więc właściwe, by z uwagi na elementarne poczucie sprawiedliwości, w przypadku wejścia w życie nowych korzystniejszych zapisów, umożliwić osobom, które już zadośćuczynienie otrzymały, ponowne wystąpienie do sądu z roszczeniem.
Należy się spodziewać, że wiele z tych osób może nie skorzystać z tej możliwości. Trudno więc określić skutki finansowe proponowanej autopoprawki.
Z informacji uzyskanych z Ministerstwa Sprawiedliwości (odpowiedź na zapytanie poselskie Marzeny Wróbel z dn. 31 października 2008) wynika, że w pierwszej połowie 2008r., czyli już po wejściu w życie w dn. 18 listopada 2007r. znowelizowanej ustawy w dn. 17 września 2007 o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, z zapisów ustawy skorzystało 555 osób, łączna wysokość zasądzonych odszkodowań wyniosła 8.748.222 zł.; w okresie 1 lipca do 31 października 2008r. odszkodowanie uzyskało 600 osób, łączna wysokość zasądzonych odszkodowań to 10.309.472. zł. 07 gr.
W sumie w okresie od 1 stycznia - 31 października 2008r. zadośćuczynienie i odszkodowanie uzyskało 1155 osób, łączna kwota odszkodowań to 19.057.694 zł.
Dane te korespondują z informacją, którą przekazał w dn. 16 października 2008r. na posiedzeniu Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka pan Marian Cichosz Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. Wynika z niej, iż „według stanu do końca sierpnia 2008r. sądy orzekły w skali całego kraju z tytułu tych odszkodowań kwotę niewiele przekraczającą 18 mln. zł.”
Niemożliwe jest precyzyjne określenie ostatecznego obciążenia budżetu państwa z tytułu proponowanej w autopoprawce zmiany, gdyż każdorazowo o wysokości odszkodowania decydują sądy.
Gdyby jednak przyjąć założenie, że wszystkie osoby, które otrzymały zadośćuczynienie i odszkodowanie na mocy nowelizacji z dn. 17 września 2007r. wystąpią do sądu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie ich sprawy, przy założeniu że sądy o 100% podwyższą kwotę odszkodowań i zadośćuczynień, to i tak konsekwencje dla budżetu państwa nie powinny przekroczyć kwoty około 19 mln. zł.
Wprowadzenie zaś możliwości ponownego zwrócenia się przez obywateli do sądu w tej sprawie wzmocni zaufanie do Państwa Polskiego.
Projekt ten jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Sławomir Karpiński



Dołączył: 23 Cze 2008
Posty: 149

PostWysłany: Czw Lut 12, 2009 7:18 pm    Temat postu: AUTOPOPRAWKA Odpowiedz z cytatem

Na moją prośbę wprowadzono autopoprawkę.


Autopoprawka



do poselskiego projektu ustawy - o zmianie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób
represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego
bytu Państwa Polskiego



1. Art. 2 otrzymuje brzmienie:
„Art. 2. 1. Sprawy wszczęte na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego rozpatruje się na podstawie przepisów niniejszej ustawy.
2. Osoby, które otrzymały zadośćuczynienie, odszkodowanie na podstawie przepisów nowelizacji z dnia 19 września 2007r. (Dz.U. nr 34, poz. 149 z poźn. zm.) mogą złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie ich sprawy na podstawie przepisów niniejszej ustawy.”.


Ostatnio zmieniony przez Sławomir Karpiński dnia Pon Kwi 06, 2009 3:15 pm, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Sławomir Karpiński



Dołączył: 23 Cze 2008
Posty: 149

PostWysłany: Pon Kwi 06, 2009 3:13 pm    Temat postu: KOMISJA POSTANOWIŁA POPRACOWAĆ NAD PROJEKTEM Odpowiedz z cytatem

Uczestniczyłem w pracach komisji i jestem zaproszony na posiedzenia podkomisji. Niebawem zainstaluję stenogram z posiedzenia.




piątek, 03 kwietnia 2009
KOMISJA POSTANOWIŁA POPRACOWAĆ NAD PROJEKTEM

W dniu 1 kwietnia br. obradowała Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka

Komisja przeprowadziła pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (druk nr 1677).
Uzasadnienie projektu przedstawiła poseł Marzena Wróbel (PiS).
Projekt przewiduje zniesienie górnej granicy zasądzanych odszkodowań i zadośćuczynień, a także zniesienie zasady, zgodnie z którą odszkodowanie i zadość uczynienie może być przyznane w oparciu tylko o jeden tytuł. Projekt znosi także termin na złożenie żądania odszkodowania lub zadośćuczynienia, wprowadza instytucje zwrotu zasądzonych kwot odszkodowań i zadośćuczynień.
Po zakończeniu pierwszego czytania, Komisja skierowała projekt do podkomisji nadzwyczajnej, której przewodniczącym został poseł Witold Pahl (PO).
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Sławomir Karpiński



Dołączył: 23 Cze 2008
Posty: 149

PostWysłany: Czw Kwi 09, 2009 5:42 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Biuletyn nr: 2086/VI
Komisja: Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka /nr 129/
Data: 01-04-2009


Mówcy: Poseł Barbara Bartuś /PiS/
Podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Igor Dzialuk
Poseł Marian Filar /DKP/
Przewodniczący poseł Ryszard Kalisz /Lewica/
Poseł Grzegorz Karpiński /PO/
Poseł Beata Kempa /PiS/
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka (Lewica) – spoza składu Komisji
Poseł Jerzy Kozdroń /PO/
Legislator Grzegorz Kozubski
Poseł Arkadiusz Mularczyk /PiS/
Sławomir Karpiński przedstawiciel Porozumienia Organizacji Niepodległościowych
Poseł Stanisław Olas /PSL/
Poseł Witold Pahl /PO/
Poseł Stanisław Rydzoń /Lewica/
Poseł Bożena Szydłowska /PO/
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk /PO/
Poseł Marzena Wróbel /PiS/

Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka, obradująca pod przewodnictwem posłów Ryszarda Kalisza (Lewica), przewodniczącego Komisji, oraz Wojciecha Wilka (PO), zastępcy przewodniczącego Komisji, zrealizowała następujący porządek dzienny:
– pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk nr 1280),
– pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (druk nr 1677),
– rozpatrzenie poprawki zgłoszonej w drugim czytaniu do projektu ustawy o zmianie ustawy o państwowej kompensacie przysługującej ofiarom niektórych przestępstw umyślnych (druki nr 1621 i 1798).

W posiedzeniu udział wzięli: Igor Dzialuk podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości wraz ze współpracownikami, Sławomir Karpiński przedstawiciel Porozumienia Organizacji Niepodległościowych.

W posiedzeniu udział wzięli pracownicy Kancelarii Sejmu: Daniel Kędzierski, Barbara Orlińska i Maciej Zaremba – z sekretariatu Komisji w Biurze Komisji Sejmowych; Michał Baranowski, Tomasz Czech, Grzegorz Kozubski, Piotr Podczaski – legislatorzy z Biura Legislacyjnego.

Przewodniczący poseł Ryszard Kalisz (Lewica):
Dzień dobry państwu. Otwieram posiedzenie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka. Stwierdzam kworum. Proszę państwa, dzisiejszy porządek obrad obejmuje pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk nr 1280), pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (druk nr 1677) oraz rozpatrzenie poprawki zgłoszonej w drugim czytaniu do projektu ustawy o zmianie ustawy o państwowej kompensacie przysługującej ofiarom niektórych przestępstw umyślnych (druki nr 1621 i 1798). Czy są uwagi co do porządku obrad? Uwag nie słyszę. W związku z tym uważam, że przyjęliśmy porządek dzienny.
………………..
Przechodzimy do rozpatrzenia drugiego punktu dzisiejszego porządku dziennego.
Dziękuję państwu. Przekazuję przewodnictwo panu posłowi Wilkowi. Dziękuję.

Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Szanowni państwo, pozostał nam już tylko jeden punkt dzisiejszego porządku dziennego. Przechodzimy do pierwszego czytania poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (druk nr 1677). W imieniu wnioskodawców głos zabierze pani poseł Marzena Wróbel. Proszę, pani poseł.
Poseł Marzena Wróbel (PiS):

Dziękuję, panie przewodniczący. Szanowni państwo, poselski projekt ustawy o zmianie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. z 1991 nr 34 poz. 149) jest kolejną nowelizacją tego aktu prawnego. Ostania pochodzi z dnia 17.09.2007 roku. Projekt sygnalizowałam już w czasie posiedzeń listopadowych naszej Komisji. Projekt niniejszy powstał w wyniku monitorowania przez autorów wcześniejszej nowelizacji procesu wdrażania ustawy z dnia 17.09.2007. Przypomnę, że w 2007 roku zarówno wnioskodawcy, jak i parlament mieli problem dotyczący kosztów ówczesnej nowelizacji. Był to projekt, który rozszerzał zakres podmiotowy ustawy macierzystej z 1991 roku o olbrzymią liczbę osób represjonowanych w okresie od 1956 do 1989 roku. Wnioskodawcy opierali się wyłącznie na udostępnionych im przez Instytut Pamięci Narodowej danych historycznych. Liczba osób represjonowanych była olbrzymia. Siłą rzeczy obawialiśmy się, że koszty takiej ustawy również będą olbrzymie i w znaczący sposób mogą wpłynąć na stabilność budżetu państwa. Dane miały charakter historyczny. Nie ma żadnego precyzyjnego katalogu osób, które były represjonowane w okresie od 1956 do 1989 roku. W związku z tym już w 2007 roku zapowiadaliśmy, że będziemy się przyglądać… Bardzo przepraszam, panie przewodniczący, ale w takich warunkach jest mi naprawdę trudno mówić.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Szanowni państwo, bardzo proszę o spokój. Proszę umożliwić pani poseł przedstawienie projektu. Proszę o ciszę.
Poseł Marzena Wróbel (PiS):

Dziękuję, panie przewodniczący. W 2007 roku zapowiadaliśmy, że będziemy się przyglądać zarówno skutkom prawnym, jak i finansowym funkcjonowania tejże ustawy. W budżecie państwa na 2008 rok założono, że na odszkodowania zostanie przeznaczona kwota około 82 mln zł. W wyniku realizacji tej ustawy w 1982 roku, według danych z końca października 1989 roku, budżet państwa wypłacił odszkodowania w wysokości około 19 mln złotych, czyli czterokrotnie niższe odszkodowania od tych spodziewanych w związku z nowelizacją. W związku z powyższym doszliśmy do wniosku, że ustawę o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego należy po raz kolejny znowelizować. Należy stwierdzić, że wcześniejsze obawy, dotyczące lawinowego składania wniosków przez osoby represjonowane i wynikające z tego obciążenia finansowe dla państwa okazały się przesadzone. Uważamy, że obostrzenia powinny być zniesione. Klub Parlamentarny PiS proponuje zniesienie dotychczasowych ograniczeń w zakresie wysokości odszkodowania i terminów składania wniosków. Przejdę do omówienia poszczególnych artykułów.
Zmiana nr 1 w art. 1 brzmi: „w art. 8 skreśla się ustępy 1a, 1b, 1c oraz 1d”. Art. 8 ust. 1a określa kwotę maksymalnego odszkodowania na 25.000 złotych. Punkty 1b i 1c były konsekwencją wcześniejszego przepisu. Proponujemy ich wykreślenie. W nowelizacji z 2007 roku ograniczenie maksymalnej kwoty odszkodowania nie dotyczyło osób represjonowanych w okresie do 1944 do 1956 roku. W związku z tym nowelizacja z 2007 roku nie mogła przewidywać ograniczenia tej kwoty. Z ograniczenia kwoty kompensaty wyłączono także osoby represjonowane, które poniosły śmierć. W takim przypadku kwota 25.000 zł nie mogła być przyznana. Naszym zdaniem przepisy 1b i 1c nie mają racji bytu. Proponujemy ich skreślenie.
Jeśli chodzi o art. 8 ust. 1d, to, naszym zdaniem, skreślona powinna być również zasada, że „osobie, o której mowa w ust. 1, przyznane może być odszkodowanie i zadośćuczynienie wyłącznie w oparciu o jeden tytuł, spośród wymienionych w ust. 1”. Jeśli ktoś był internowany i postrzelony w wyniku pacyfikacji wystąpień wolnościowych, to mógł ubiegać się tylko i wyłącznie o odszkodowanie z jednego tytułu. Uważamy, że takie ograniczenie jest bezzasadne i proponujemy zniesienie tego przepisu.
W zmianie drugiej proponujemy, aby art. 8 ust. 2 otrzymał brzmienie: „Żądanie odszkodowania lub zadośćuczynienia należy zgłosić odpowiednio w sądzie okręgowym lub wojskowym sądzie okręgowym, który wydał postanowienie o stwierdzeniu nieważności orzeczenia”. Skreślamy słowa „w terminie roku od daty jego uprawomocnienia się”.
Zmiana trzecia nie ma w tej chwili sensu. Dotyczy decyzji o internowaniu. Omawiane przeze mnie przedłożenie zostało wysłane do marszałka Sejmu jeszcze przed nowelizacją ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego zaproponowaną przez Senat. Ta ostatnia nowelizacja konsumuje tę poprawkę, a zatem w tej chwili jest ona już bezprzedmiotowa.
W zmianie czwartej proponujemy w art. 8 dodanie ust. 6 w brzmieniu: „W przypadku, gdy po uprawomocnieniu się orzeczenia przyznającego odszkodowanie i zadośćuczynienie ujawnione zostaną okoliczności, o których mowa w ust. 5, zasądzona kwota odszkodowania i zadośćuczynienia podlega zwrotowi”. W ust. 5 jest mowa o osobach, których działalność stanowiła zaprzeczenie działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Gdyby po uprawomocnieniu się orzeczenia przyznającego odszkodowanie i zadośćuczynienie okazało się, że dana osoba podjęła współpracę z organami bezpieczeństwa państwa, a sąd wydając orzeczenie, o tym nie wiedział, to taka osoba będzie musiała zwrócić zasądzone odszkodowanie.
W zmianie piątej w art. 11 po ust. 1 proponujemy dodanie ust. 1a w brzmieniu: „Przepisy art. 8-10 (czyli przepisy dotyczące zadośćuczynienia i odszkodowania) mają odpowiednie zastosowanie również wobec osób, które pozbawiono życia, okaleczono, zraniono lub represjonowano w wyniku szeroko zakrojonej akcji zastraszania Narodu Polskiego w związku z jego dążeniem do uzyskania pełnej suwerenności Państwa Polskiego oraz swobód demokratycznych i nie zostało prawomocnie zasądzone odszkodowanie i zadośćuczynienie.” W wyniku monitorowania ustawy okazało się, że nie przewidzieliśmy wszystkich sytuacji, w których obywatele Państwa Polskiego byli represjonowani przez system. Aby uniknąć takiej sytuacji, że jedni mogą ubiegać się o zadośćuczynienie i odszkodowanie, a inni represjonowani nie, zaproponowaliśmy taki ogólny przepis. Wierzymy, że w wyniku jego przyjęcia nie będzie sytuacji, że np. osoby internowane w obozach wojskowych do roku 1983 nie mają prawa do odszkodowania. Jeżeli ten przepis zostanie przyjęty, to ci ludzie też będą mogli się o nie ubiegać. W tym momencie chciałabym odnieść się do opinii Sądu Najwyższego.
Zgłaszam autopoprawkę do ust. 1a. Proponuję, aby ten ustęp otrzymał brzmienie: „Przepisy art. 8-10 mają odpowiednie zastosowanie również wobec osób, które pozbawiono życia, okaleczono, zraniono lub represjonowano w wyniku szeroko zakrojonej akcji zastraszania Narodu Polskiego w związku z jego dążeniem do uzyskania pełnej suwerenności Państwa Polskiego oraz swobód demokratycznych i nie zostało prawomocnie zasądzone odszkodowanie i zadośćuczynienie. Roszczenia o odszkodowanie i zadośćuczynienie nie przedawniają się”.
W art. 2 proponujemy, aby sprawy wszczęte na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego były rozpatrywane na podstawie przepisów niniejszej ustawy. Chcę też wspomnieć o bardzo istotnej autopoprawce, którą zgłosiłam w wyniku przeprowadzonej dyskusji w czasie jednego z poprzednich posiedzeń Komisji. Odnosi się to do uwagi pana posła Karpińskiego, który zapytał, co będzie z osobami, które już otrzymały odszkodowanie w wyniku nowelizacji ustawy z 2007 roku na podstawie mniej korzystnych przepisów. Co będzie z tymi osobami w momencie, gdy zostanie przyjęta bardziej korzystna nowelizacja. Proponuję dodanie do art. 2 ust. 2 w brzmieniu „Osoby, które otrzymały zadośćuczynienie, odszkodowanie na podstawie przepisów nowelizacji z dnia 19 września 2007 r. (Dz.U. nr 34, poz. 149 z poźn. zm.) mogą złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie ich sprawy na podstawie przepisów niniejszej ustawy.” To tyle, panie przewodniczący, co chciałam powiedzieć na temat projektu. Jeżeli będą jakieś pytania, to chętnie na nie odpowiem. Dziękuję.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Dziękuję bardzo, pani poseł. Rozpoczynamy dyskusję. Czy pan, panie ministrze, chce zabrać teraz głos? Bardzo proszę.
Podsekretarz stanu w MS Igor Dzialuk:

Dziękuję bardzo, panie przewodniczący. Wysoka Komisjo. Z przyczyn podobnych do przedstawionych przy okazji omawiania poprzedniego punktu rząd nie jest w stanie poprzeć tej propozycji. Skutki dla budżetu państwa wynikające z wprowadzenia w życie propozycji wnioskodawców nie są możliwe do przewidzenia. Wynika to z jednej strony z tego, że nie da się przewidzieć wysokości odszkodowań, a z drugiej z klauzuli temporalnej umożliwiającej prowadzenie ponownych postępowań w sprawach, w których już orzeczono o odszkodowaniu i zadośćuczynieniu.
Podstawowym celem ustawy jest unieważnienie orzeczeń skazujących wyczerpujących znamiona represji. Zasądzenie zadośćuczynienie za doznaną krzywdę ma charakter jedynie akcesoryjny. Jednocześnie analiza orzekanych przez sądy odszkodowań, zwłaszcza w ostatnim okresie, czyli po wejściu w życie nowelizacji z 2007 roku, wskazuje na to, że orzekane przez sądy odszkodowania mieszczą się znacznie poniżej granicy wyznaczonej przez ustawę, czyli znacznie poniżej 25.000 zł. Mamy tu do czynienia z innym mechanizmem ustalania wysokości zadośćuczynienia. Ma charakter bardziej odszkodowawczy niż to jest w przypadku kompensaty dla ofiar przestępstw. Z tego względu Rada Ministrów proponuje niekontynuowanie dalszych prac legislacyjnych nad tym projektem. Gdyby projekt jednak został skierowany do dalszych prac ustawodawczych, warto odnotować szereg uwag legislacyjnych. Ewentualnie w toku dalszych prac należałoby je uwzględnić. Dziękuję.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Dziękuję, panie ministrze. Czy ktoś z państwa chce zabrać głos? Pan poseł Kozdroń, proszę.
Poseł Jerzy Kozdroń (PO):

Panie przewodniczący. Szanowni państwo. Przy omawianiu tego typu projektów mówi mi się bardzo trudno. Muszę obiektywnie powiedzieć, że ten projekt jest zły. Dlaczego? Powodów jest kilka. Wprowadza pewne instytucje i przywileje, których żaden normalny ustawodawca cywilny w kodeksie by nie przewidział. Po pierwsze, znosi się przedawnienie roszczeń. Proponuje się, aby roszczenia w ogóle się nie przedawniały, a co za tym idzie, aby zawsze można się było ich domagać. Po drugie, uchyla się zasadę res iudicata. Proszę państwa, przecież ktoś już kiedyś otrzymał jakieś zadośćuczynienie, a teraz mówimy ludziom, że mogą po raz wtóry dochodzić swoich roszczeń. W takim przypadku doprowadzimy do sytuacji, w której wszystko stanie się względne. Pani poseł powiedziała, że na odszkodowania dla osób represjonowanych przewidziano 90 mln zł. Wykorzystano jedynie 19 mln zł. Boję się, że teraz po te pieniądze będą sięgały te same osoby, tzn. osoby, które już raz skorzystały z tego świadczenia. Taki człowiek może sobie pomyśleć „no tak, co prawda dostałem kiedyś 20.000 zł, ale to były inne pieniądze niż teraz. 20.000 zł kiedyś, to nie to samo, co dziś. Przy dzisiejszych cenach, to jest znikoma suma”.
Proszę państwa, już o tym rozmawialiśmy. Ta ustawa była już przecież raz nowelizowana. Sugerowałem wtedy przez cały czas jedną rzecz. Tak się akurat składa, że wielu takich ludzi reprezentowałem. Wielu represjonowanych broniłem. Występowałem w takich sprawach. Dzisiaj, ci ludzie mi mówią tak: „Ja nie mam odwagi. Nie wyciągnę ręki po pieniądze od Państwa Polskiego. Ja o niepodległość tego państwa walczyłem. Wyciąganie ręki po pieniądze byłoby dla mnie wielkim dyshonorem. Chciałbym, aby to państwo mnie uhonorowało w inny sposób. Chciałbym otrzymać od państwa certyfikat, że byłem za nie represjonowany. Mógłbym go pokazać moim wnukom”. Tak należy podejść do tego zagadnienia, a my się ciągle obracamy wokół kwestii finansowych. Dziękuję.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Dziękuję. Pan przewodniczący Mularczyk, proszę.
Poseł Arkadiusz Mularczyk (PiS):

Oj, panie pośle, panie pośle. Pan minister Czuma jakoś nie miał skrupułów, żeby wystąpić do sądu o odszkodowanie…
Poseł Jerzy Kozdroń (PO):

Niech mnie pan nie porównuje…
Poseł Arkadiusz Mularczyk (PiS):

Wie pan, mówię tak, bo to w końcu kolega z pana partii. Pan minister Czuma wystąpił do sądu o odszkodowanie.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Panowie, bardzo was proszę.
Poseł Arkadiusz Mularczyk (PiS):

Pan minister wystąpił o odszkodowanie, a pan odmawia takiego prawa innym.
Poseł Jerzy Kozdroń (PO):

Nie odmawiam…
Poseł Arkadiusz Mularczyk (PiS):

Odmawia pan…
Poseł Marian Filar (DKP):

Przepraszam, panie przewodniczący, czy mogę zgłosić wniosek formalny?
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Przepraszam, pan profesor Filar chce zgłosić wniosek formalny. Proszę.
Poseł Marian Filar (DKP):

Drodzy państwo, bardzo przepraszam, że zabieram głos w tak ekstraordynaryjnym trybie. Proszę państwa, ja mam tego wszystkiego dość. Apeluję do wszystkich państwa! Proszę sobie zdać sprawę z tego, o czym w ogóle mówimy. Nie uprawiajmy tu żadnej partyjnej polityki. Mówimy teraz o takiej materii, która się po prostu w ogóle nie nadaje do takich gierek. Bardzo do wszystkich o to apeluję i nie mam zamiaru tego apelu uzasadniać. Uzasadnienie jest oczywiste. Dziękuję.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Dziękuję, panie profesorze. Proszę, panie przewodniczący.

Poseł Arkadiusz Mularczyk (PiS):

Chodzi mi o pewną elementarną konsekwencję. Chodzi tu o pewną przyzwoitość. Kilkanaście miesięcy temu w Gdańsku premier Tusk ogłosił, że rodziny stoczniowców i innych osób, które utraciły członków swoich rodzin podczas różnego rodzaju akcji protestacyjnych i strajków, otrzymają odszkodowanie. Platforma Obywatelska przygotowała projekt, który zakładał, że takie rodziny dostaną po 50.000 zł odszkodowania. Stworzono projekt stricte pod wypowiedź premiera. Tutaj tworzymy rozwiązanie systemowe. To prawda, że ono jest niedopracowane i z legislacyjnego punktu widzenia należy je jeszcze dopracować. Proszę państwa, dajmy szansę tym ludziom. Panie pośle Kozdroń, pan mówi, że pana znajomi nie chcą występować o odszkodowania. Ale może są ludzie, którzy chcą o nie wystąpić?
Druga sprawa dotyczy kwoty. Pamiętam, że pracowaliśmy nad tą ustawą i rozmawialiśmy już o tym na samym początku poprzedniej kadencji Sejmu. Argumenty ze strony rządowej były bardzo podobne do tych, które dzisiaj pan prezentuje. Po upływie dwóch lat już doskonale widzimy, jak to funkcjonuje. Myślę, że warto pójść na rękę tym ludziom. Przecież tych osób nie jest aż tak wiele. Nie wszyscy wystąpią o odszkodowania. Skutki finansowe dla budżetu państwa nie będą jakieś szczególnie „mordercze”. Po dwóch latach widzimy, że jest to raptem 18 mln zł. To żadna kwota.
Odniosę się jeszcze do kwestii terminów. Myślę, że w tej ustawie można stworzyć specjalną ścieżkę. Nie jest to przecież taka zwykła ustawa. Ona ma być pewnego rodzaju wyrównaniem krzywd i sprawiedliwością społeczną. Jakoś Skarb Państwa przez wiele lat wypłacał esbekom, wysokim generałom SB renty i emerytury. Wtedy jakoś Skarbowi Państwa nie było na to szkoda pieniędzy. A tu bardzo przyzwoity pan poseł, którego szanuję, ma jakieś skrupuły i opory, aby tym szykanowanym ludziom, którzy często tracili pracę, zdrowie czy nawet życie, dać szansę i instrumenty dochodzenia środków finansowych. Apeluję do pana posła i do całego rządu, aby ponownie zastanowić się nad tym projektem. Proponuję skierować ten projekt do podkomisji. Jeśli są jakieś elementy, które wymagają dopracowania, to należy się tym zająć.
Drodzy państwo, tego projektu po prostu nie można odrzucić w pierwszym czytaniu. Byłby to bardzo niedobry gest.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Dziękuję. Pan poseł Pahl, proszę.
Poseł Witold Pahl (PO):

Jest takie powiedzenie, że „najtrudniej być adwokatem we własnej sprawie”. Myślę, że dotyczy to posła Kozdronia. Nie chcę omawiać tego kawałka życia pana posła. On był udziałem pana posła Kozdronia, a nie mojego przedmówcy. Wypowiedź pana posła była bardzo emocjonalna, ale jest to związane z tym, co pan poseł Kozdroń zrobił na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Pan poseł zapłacił za to dużą cenę. Nie sądzę, aby zamierzeniem pana posła było prowadzenie dyskursu politycznego. Proszę pamiętać, że większością głosów członków Platformy Obywatelskiej poparliśmy stanowisko Komisji Ustawodawczej mówiące o tym, że ustawa jest niekonstytucyjna. Sprawa w tej chwili trafiła do Trybunału Konstytucyjnego. Uznaliśmy, że różnicowanie wysokości odszkodowania w zależności od okresu, w jakim dane osoby były represjonowane, jest niekonstytucyjne. Ta sprawa z pewnością zostanie rozstrzygnięta. Prosiłbym, abyśmy skupili się na kwestiach konstytucyjnych i legislacyjnych. Nie wykorzystujmy tych spraw do walki politycznej. Muszę jednak nadmienić, że osobiście mam wiele zastrzeżeń do pewnych sformułowań ustawy. Mam tu na myśli chociażby pojęcie „naród polski”. Występując przed Trybunałem Konstytucyjnym, miałem poczucie, graniczące z pewnością, że jest to pojęcie niedookreślone i będzie stwarzało nam szereg niekorzystnych implikacji w trakcie procedowania. Niemniej jednak raz jeszcze wyraźnie chcę podkreślić, że wolą mojego środowiska jest to, aby dać osobom represjonowanym, które poniosły szkodę i krzywdę, należytą rekompensatę. Skłaniam się ku dalszemu procedowaniu w podkomisji z uwzględnieniem wszystkich przesłanek, o których mówiłem, i orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Dziękuję bardzo.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Dziękuję. Pani poseł Wróbel, proszę.
Poseł Marzena Wróbel (PiS):

Dziękuję panu posłowi Pahlowi za bardzo rozsądne podejście do sprawy. Nie chcę się kłócić. Każda nasza dyskusja w tym gronie zostanie odebrana jako dyskusja polityczna, a uważam, że sprawa, o której mówimy, powinna być rozstrzygnięta ponad podziałami politycznymi. Chcę jednak przypomnieć o jednej kwestii. W 2007 roku członkowie Platformy Obywatelskiej wskazywali na to, że koszty funkcjonowania ustawy mogą być znacznie mniejsze od tych, jakie zakładali wnioskodawcy. Stąd w tej chwili bardzo mnie dziwi stanowisko rządu. Obecnie rządzi Platforma Obywatelska i dlatego bardzo mnie dziwi stanowisko rządu, które diametralnie różni się od tamtych opinii.
Jeżeli chodzi o pewne „niedoróbki”, o których mówił pan poseł Kozdroń, nie wskazując wszakże na nie, to chcę się odwołać do autorytetu Sądu Najwyższego. Dokładnie czytałam opinię SN. Sąd Najwyższy nie widział nic złego w stwierdzeniu, że roszczenia o odszkodowanie i zadośćuczynienie nie ulegają przedawnieniu. Wręcz przeciwnie. Sąd Najwyższy wręcz zasugerował wnioskodawcom zastosowanie takiego rozwiązania jak w proponowanym ust. 1a. Sąd nie zgłaszał żadnych innych istotnych zastrzeżeń.
Nie widzę niczego złego w propozycji, by ktoś, kto otrzymał odszkodowanie według innych, gorszych zasad, mógł teraz zweryfikować wysokość tego odszkodowania, po raz kolejny występując do sądu. Gdybyśmy tego nie zrobili, myślę, że moglibyśmy mieć problemy z Trybunałem Konstytucyjnym. Stąd też pojawiła się propozycja takiego przepisu.
Jeszcze jedna kwestia, panie przewodniczący. W trakcie poprzedniego wystąpienia błędnie powiedziałam, że zgłaszam „autopoprawkę”. Miałam oczywiście na myśli „poprawkę”, zgodnie z obecnie obowiązującą terminologią regulaminu Sejmu. Dziękuję.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):
Dziękuję. Czy ktoś z państwa chce jeszcze zabrać głos? Pan Karpiński, proszę. Proszę nam przypomnieć nazwę organizacji, którą pan reprezentuje.
Sławomir Karpiński przedstawiciel Porozumienia Organizacji Niepodległościowych:

Reprezentuję Porozumienie Organizacji Niepodległościowych składające się z 36 organizacji niepodległościowych, które zawiązało się w Wiśle w ubiegłym roku. Muszę powiedzieć, że trochę emocjonalnie przyjąłem wystąpienie pana posła Kozdronia. Ja już po raz trzeci spotkałem się z jego wypowiedziami tego typu. Proszę państwa, dla mnie są to wręcz skandaliczne wypowiedzi. Bardzo żałuję, że pan poseł Kozdroń wyszedł i muszę to mówić podczas jego nieobecności. Proszę państwa, tak nie można traktować ludzi, którzy walczyli o niepodległość. Jeżeli panu posłowi Kozdroniowi wystarczy sam glejt, to proszę bardzo. Może panu to wystarczy. Ja też mam glejt. Mam status pokrzywdzonego, ale biedę klepię tak jak inni. Proszę państwa…
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):
Bardzo przepraszam, ale na chwilę panu przerwę. Tak jak pan słusznie zauważył, nie ma na sali pana posła Kozdronia, więc bardzo bym prosił, aby się nie odnosić do jego wypowiedzi. Proszę przejść do meritum.
Sławomir Karpiński przedstawiciel PON :

Dobrze. Przepraszam. Przejdę do kwestii liczby osób poszkodowanych. Nie dawniej niż wczoraj przeglądałem katalog IPN dotyczący osób represjonowanych w stanie wojennym przez funkcjonariuszy ubecji. Proszę państwa, w tej chwili tych osób jest 2507. Ta liczba od 4 miesięcy się nie zmienia. O takiej grupie osób mówimy. Jeżeli zaś chodzi o odszkodowania uzyskane przez opozycjonistów na bazie ustawy z 2007 roku, to chcę państwu przypomnieć o pewnych wręcz skandalicznych orzeczeniach, które przyznają tym ludziom kwoty w wysokości 1500-3000 zł. Sądy przyznają tym ludziom właśnie tego typu odszkodowania. Trzeba wziąć pod uwagę też to, że niektórzy opozycjoniści występowali do sądu i dostali odmowę uzyskania odszkodowania, ponieważ nie mieścili się w granicach objętych przepisami. Chodzi tu na przykład o osoby, które nie były ani internowane, ani aresztowane, ale poniosły znaczne szkody. Takich osób jest naprawdę sporo. Odnosi się to np. do tzw. karnych obozów wojskowych. Dotyczy to także osób ukaranych za kradzież mienia związkowego, jak np. maszyny do pisania. Mam takiego kolegę, który został w ten sposób ukarany przez sąd. On nie może się ubiegać o odszkodowanie. Są także osoby, które zostały ukarane za powielanie na zakładowych kserografach ulotek. One również nie mogą się ubiegać o odszkodowanie. Była duża grupa osób zwalnianych niejako przymusowo. Wyglądało to w ten sposób, że mówiło się danej osobie, aby odeszła dobrowolnie z pracy, a jak nie, to zostanie zwolniona karnie. Proponowało się jej odejście za porozumieniem stron. Takich osób jest wiele. Represje przebiegały także w inny sposób. Urzędy Skarbowe poprzez organy bezpieczeństwa niszczyły niektóre osoby. Szczególnie dotykało to osób rozpoczynających działalność na własny rachunek. Znana jest właśnie taka sprawa ze Słupska. Ponadto ja także mogę się „pochwalić”, że właśnie w taki sposób byłem represjonowany. Są na to dowody. Wymienione przeze mnie grupy osób zostały pominięte przez ustawodawcę. Gdyby szanowni państwo posłowie zechcieli trochę poczytać fora organizacji niepodległościowych, to można tam zobaczyć komentarze o tym, że ustawa dzieli nasze środowisko. Mówi się o opozycji koncesjonowanej i o opozycji wyklętej. Szanowni państwo posłowie, czy chcecie, aby tak było dalej? Nie wiem, czy tak powinno być. 14 lipca 2008 roku wysłaliśmy list do premiera…
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Bardzo pana przepraszam, ale prosiłbym, aby pan się skupił na przedmiocie naszych obrad.
Sławomir Karpiński przedstawiciel PON:
Przepraszam.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Zaraz podejmiemy decyzję, co z tym projektem dalej zrobić. Jeżeli skierujemy go do podkomisji, to tam będzie więcej czasu na przedstawienie tych wszystkich szczegółowych kwestii i rozważań. Póki co jesteśmy w trakcie pierwszego czytania, przeprowadzamy debatę w sprawach ogólnych, więc bardzo bym pana prosił o to, aby pan skupił się na tych najbardziej zasadniczych rzeczach. Bardzo bym pana o to prosił.
Sławomir Karpiński przedstawiciel PON:

Dobrze, panie przewodniczący. Do grupy osób wymienionej przeze mnie poprzednio chcę jeszcze dodać osoby, które w latach 90. na mocy innych ustaw mogły uzyskiwać odszkodowania. Była taka akcja państwowa, przeprowadzona przez rząd, w której prokuratury wojskowe same z urzędu występowały o anulowanie wyroków ze stanu wojennego. Niektóre osoby, którym cofnięto wyroki, przebywały za granicą. Część z tych osób w ogóle nie wiedziała o tym, że mogą złożyć wniosek tylko i wyłącznie w ciągu roku. Te osoby zostały pominięte. Ministerstwo Sprawiedliwości proponuje niepodległościowcom w sprawie odszkodowań występować na drogę cywilną. Ale z czym się to wiąże? W przypadku 80.000 zł z wniosku o odszkodowanie, trzeba wpłacić „wpisowe” w wysokości 4000 zł. Prokurator z urzędu podnosi zarzut przedawnienia. Sąd go podtrzymuje. Opozycjonista traci 4000 zł. Za takie coś, to ja bardzo dziękuję. Czy takiej sprawiedliwości państwo dla nas chcecie? Dziękuję.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Dziękuję. Pani poseł Szydłowska, proszę.
Poseł Bożena Szydłowska (PO):

Panie przewodniczący, składam wniosek o powołanie podkomisji i skierowanie tego projektu do dalszych prac parlamentarnych. Powołajmy podkomisję i wnikliwie rozpatrzmy ten projekt. Dziękuję bardzo.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Dziękuję bardzo. Taki wniosek złożył także pan przewodniczący Mularczyk i pan poseł Pahl. Ja także chcę powiedzieć, że jest to bardzo ważna sprawa i musi być rozstrzygnięta. Wydaje mi się, że w tym przypadku powołanie podkomisji jest jak najbardziej zasadne.
Proszę państwa, kończymy pierwsze czytanie. Padł wniosek o powołanie podkomisji. Przechodzimy do głosowania? Chociaż chwileczkę, czy ktoś jest przeciwny powołaniu podkomisji? Nie ma. W takim razie bardzo proszę o zgłaszanie kandydatur członków podkomisji.
Pan poseł Grzegorz Karpiński, proszę.
Poseł Grzegorz Karpiński (PO):

Panie przewodniczący, chcę zgłosić kandydaturę pani poseł Lidii Staroń, pani poseł Bożeny Szydłowskiej oraz pana posła Witolda Pahla.

Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Dobrze. Dziękuję. Kogo zgłasza klub Prawa i Sprawiedliwości?
Poseł Marzena Wróbel (PiS):

Bardzo przepraszam, a czy ja mogę być członkiem podkomisji, będąc jednocześnie przedstawicielem wnioskodawców?
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Moim zdaniem nie ma żadnych przeciwwskazań.
Poseł Marzena Wróbel (PiS):

To ja bardzo chętnie.
Poseł Arkadiusz Mularczyk (PiS):

To w takim razie ja zgłaszam panią poseł Wróbel i siebie.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Pan poseł Olas się zgadza? Tak. A kogo mamy z Lewicy?
Poseł Stanisław Rydzoń (Lewica):

Zgłaszam pana posła Jarosława Matwiejuka.
Przewodniczący poseł Wojciech Wilk (PO):

Szanowni państwo, czyli mamy następujący skład podkomisji: pani poseł Lidia Staroń, pani poseł Bożena Szydłowska, pan poseł Witold Pahl, pani poseł Marzena Wróbel, pan poseł Arkadiusz Mularczyk, pan poseł Stanisław Olas i pan poseł Jarosław Matwiejuk.
Przechodzimy do głosowania.
Kto z państwa jest za powołaniem podkomisji do dalszych prac nad poselskim projektem ustawy o zmianie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, w zaproponowanym siedmioosobowym składzie? 15 posłów jest za. Dziękuję. Kto jest przeciwny? Nikt nie jest przeciw. Dziękuję. Kto się wstrzymał? Nikt. Dziękuję.
Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka powołała podkomisję.
Szanowni państwo, wróćmy jeszcze na chwilę do poprzedniego punktu. Jest już pan poseł Mularczyk. Rozumiem, że pan poseł wyraża zgodę na udział w pracach podkomisji zajmującej się projektem ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk nr 1280). Rozumiem, że tamta podkomisja została powołana w następującym składzie: pan poseł Stanisław Rydzoń z Lewicy, z Platformy Obywatelskiej pani poseł Lidia Staroń, pan poseł Grzegorz Karpiński i ja, z Prawa i Sprawiedliwości pani poseł Marzena Wróbel oraz pan przewodniczący Arkadiusz Mularczyk.
Przechodzimy do głosowania.
Kto z państwa jest za powołaniem podkomisji w zaproponowanym składzie? 13 posłów jest za. Dziękuję. Kto jest przeciwny? Nikt nie jest przeciw. Dziękuję. Kto się wstrzymał? Nikt. Dziękuję.
Stwierdzam, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka powołała podkomisję.
Po zakończeniu posiedzenia Komisji, proszę, aby obie podkomisje się ukonstytuowały i dokonały wyboru przewodniczących.
Dziękuję państwu. Zamykam posiedzenie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Sławomir Karpiński



Dołączył: 23 Cze 2008
Posty: 149

PostWysłany: Pią Maj 08, 2009 7:02 pm    Temat postu: SKŁAD PODKOMISJI Odpowiedz z cytatem

--------------------------------------------------------------------------------


Podkomisja nadzwyczajna do rozpatrzenia poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (druk nr 1677)


Funkcja w podkomisji Nazwisko i imię Reprezentowana komisja Funkcja w komisji

przewodniczący Pahl Witold Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka

Matwiejuk Jarosław Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka

Mularczyk Arkadiusz Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka zastępca przewodniczącego

Olas Stanisław Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka

Staroń Lidia Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka

Szydłowska Bożena Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka

Wróbel Marzena Dorota Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Sławomir Karpiński



Dołączył: 23 Cze 2008
Posty: 149

PostWysłany: Czw Maj 21, 2009 12:58 am    Temat postu: Opinia do projektu ustawy z dn. 23.04.2009 Odpowiedz z cytatem

Warszawa, 23 kwietnia 2009 r.

Opinia prawna dotycząca
poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego [druk 1677].


I. Tezy opinii


1. Proponowaną nowelizację w zasadniczej jej części uznać należy za słuszną, uwzględnienia wymagają jednak sformułowane w poniższej opinii uwagi szczegółowe;

2. Funkcjonujące obecnie na gruncie ustawy ograniczenia wysokości odszkodowania za szkodę i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę przysługującego osobom, które prowadziły działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego po 31 grudnia 1956 r. mają charakter niekonstytucyjny;

3. Należy jasno określić zasady przedawnienia roszczeń przewidzianych w ustawie;

II. Przedmiot zlecenia


Przedstawiony do zaopiniowania projekt ustawy proponuje następujące zmiany ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. nr 34, poz. 149 ze zm.):

1. Zniesienie dotychczasowych ograniczeń zakresu odszkodowania przyznawanego na podstawie przepisów ustawy oraz terminów dochodzenia roszczeń

1.1. Skreślenie art. 8 ust. 1a, 1b, 1c i 1d ustawy [wysokość odszkodowania]
Projektodawcy proponują usunięcie przepisu stanowiącego, że odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wynikłe z uznanych za nieważne orzeczeń, o których mowa w art. 1 ustawy, albo decyzji o internowaniu w związku z wprowadzeniem w dniu 13 grudnia 1981 r. w Polsce stanu wojennego, nie mogą łącznie przekroczyć kwoty 25.000 zł. Zasada ta została wprowadzona nowelą z dnia 19 września 2007 r. (Dz. U. nr 191, poz. 1372), rozszerzającą zakres stosowania ustawy, przez objęcie jej przepisami działalności opozycyjnej wobec systemu komunistycznego w latach 1957-1989. Uzasadnieniem dla ograniczenia wysokości w/w świadczeń dla pokrzywdzonych było to, że „przyznanie roszczeń szerszej grupie osób nie znajdowałoby pokrycia w dochodach budżetu państwa”. Projektodawca wskazał, że ważnym motywem ustanowienia ustawowego pułapu odszkodowania i zadośćuczynienia jest konieczność zachowania równowagi budżetowej, która stanowi wartość chronioną konstytucyjnie.
Wskazać należy, iż art. 8 ust. 1a ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. stanowi przedmiot pytania prawnego z dnia 15 maja 2008 r. (sygn. akt P 59/08) wnoszącego o stwierdzenie, że jest on niezgodny z art. 32 ust. 1, art. 64 ust. 2, art. 77 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. Z zarzutem tym należy się zgodzić.
Wynikające z przedmiotowego przepisu ograniczenie wysokości odszkodowania za szkodę i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w stosunku do osób, które prowadziły działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego po 31 grudnia 1956 r., a przez to ustawowe pozbawienie tych osób możliwości dochodzenia roszczenia w pełnej wysokości (adekwatnego wyrównania uszczerbku majątkowego i niemajątkowego), stawia je w gorszej sytuacji prawnej, niż osoby, które prowadziły działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego od 1 stycznia 1944 r. do 31 grudnia 1956 r., którym przysługuje prawo do odszkodowania i zadośćuczynienia bez limitu kwotowego (por. art. 8 ust. 1b ustawy). Oznacza to, że ta sama grupa podmiotów — osoby represjonowane za działalność niepodległościową, wobec których stwierdzono nieważność orzeczenia albo wydano decyzję o internowaniu, nie jest traktowana według jednakowej miary; prawa majątkowe do odszkodowania zostały przez ustawodawcę zróżnicowane.
Zasady dochodzenia rekompensaty finansowej zostały powiązane z okolicznością faktyczną — momentem podlegania represji przez osoby prowadzące działalność niepodległościową. Wybór tego kryterium nie jest trafny. O ile oczywista wydaje się konstrukcja prawna przekazująca sądom powszechnym ocenę indywidualnych okoliczności sprawy i miarkowania w oparciu o materiał dowodowy wysokości odszkodowania i zadośćuczynienia (a casu ad casum), o tyle przyjęcie ex lege odmiennego traktowania podmiotów (w postaci zróżnicowania ich praw majątkowych), które prowadziły taką samą działalność, zmierzającą do tego samego celu, tylko że w innym okresie, budzi zastrzeżenia konstytucyjne.
Ponadto, w przypadku podmiotów, których działalność niepodległościowa była związana z bezprawnym pozbawieniem wolności, prawo do odszkodowania nie może być różnicowane ze względu na dodatkowe okoliczności, które nie mają podstawy konstytucyjnej. Artykuł 41 ust. 5 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji w sposób kategoryczny ograniczają swobodę ustawodawcy, nakazując jednakowe traktowanie osób ubiegających się o odszkodowanie za pozbawienie wolności osobistej, będącej rezultatem niezgodnego z prawem działania organu władzy publicznej.
Odmienne traktowanie osób represjonowanych za działalność niepodległościową po 31 grudnia 1956 r. nie znajduje również uzasadnienia w — powołanej przez prawodawcę — zasadzie ochrony równowagi budżetowej państwa (art. 2 Konstytucji). Waga interesu, jakiemu służy wspomniana zasada, a więc ograniczenie wydatków budżetowych, a co za tym idzie — dobra wspólnego, jakim jest bezpieczeństwo finansów publicznych, nie pozostaje w tym przypadku w odpowiedniej proporcji do wagi interesów, które poprzez ustanowienie kwotowego pułapu odszkodowania i zadośćuczynienia zostały naruszone (prawa majątkowe osób represjonowanych). Z teoretycznego punktu widzenia aktualne możliwości budżetowe co najwyżej mogłyby dawać asumpt do generalnego miarkowania wysokości ustawowej rekompensaty, ale w odniesieniu do wszystkich podmiotów represjonowanych, a więc z zachowaniem jednakowej miary dla całej grupy podmiotów podobnych (por. np.: wyrok z 25 lutego 1997 r., sygn. akt K 21/95; wyrok z 16 kwietnia 2002 r., sygn. akt SK 23/01; wyrok z 4 maja 2004 r., sygn. akt K 40/02).
Wobec przedstawionych powyżej zarzutów, przedłożoną propozycję wykreślenia art. 8 ust. 1a (a w konsekwencji – również związanych z tym przepisem kolejnych ustępów: 1b-1d) uznać należy za słuszną.

1.2. Zmiana art. 8 ust. 2 ustawy [limit czasowy dochodzenia roszeń]

Obowiązujący art. 8 ust. 2 in fine ustanawia termin dochodzenia przedmiotowych roszczeń w postaci jednego roku od dnia uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nieważności orzeczenia, o którym mowa w ust. 1.
Kwestia charakteru prawnego terminu określonego w art. 8 ust. 1 ustawy była przedmiotem uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 30 września 1993 r. (I KZP 21/93, OSNKW 1993, z 11-12, poz. 66), który wykazał, że powołany przepis określa cywilnoprawny termin przedawnienia w rozumieniu art. 117 § 1 kc. Upływ tego terminu powoduje możliwość podniesienia przez prokuratora zarzutu przedawnienia roszczenia.
Likwidacja omawianego terminu powoduje konieczność rozważenia czy i jaki będzie po nowelizacji nowy termin dla roszczeń tego typu. Wskazać należy, że w myśl art. 8 ust 3 ustawy, w postępowaniu o odszkodowanie i zadośćuczynienie mają odpowiednie zastosowanie przepisy rozdziału 58 Kodeksu postępowania karnego (kpk), z wyjątkiem art. 555 – czyli przepisu określającego zasady przedawnienia, regulowanych w kpk roszczeń o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie.
Podstawowe znaczenie ma tu fakt, że – jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 28 października 1993 r. (I KZP 21/93, OSNKW 1993/11-12 poz. 67 str. 27-28); zob. także uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 1997 r. (I KZP 38/96, OSNKW 1997/3-4 poz. 18)) – omawiane przepisy ustawy są „przepisami szczególnymi” wobec przepisów kodeksu cywilnego regulujących zasady odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkody wyrządzone przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej (w rozumieniu art. 421 kc). Nie oznacza to jednak wcale, by w tym zakresie nie mogły mieć zastosowania inne przepisy prawa cywilnego. Według Trybunału, co do tych kwestii materialnoprawnych, które nie zostały wyraźnie unormowane w przepisach ustawy z 1991 r. oraz w rozdziale 58 Kodeksu postępowania karnego, mają wprost zastosowanie normy prawa cywilnego.
Wobec zatem tego, że planuje się usunąć z omawianej ustawy szczególny termin przedawnienia roszczeń i nadal obowiązywać będzie wyłączenie stosowania określającego taki termin przepisu kpk (art. 555), wydawać by się mogło, że konieczne będzie zastosowanie w tym względzie przepisów kodeksu cywilnego. Należy jednak zauważyć, iż w podobnej sytuacji, kwestia przedawnienia uprawnień określonych w art. 8 ust. 2a ustawy, stanowiła przedmiot licznych kontrowersji. Orzecznictwo sądowe stwierdziło bowiem w tamtym wypadku, że uprawnienia te (wobec braku zapisu ustawowego) nie są ograniczone żadnym terminem do zgłoszenia żądania odszkodowania i zadośćuczynienia (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2000 r. II AKa 352/00). Jednocześnie analiza działań ustawodawcy w zakresie zmian przepisów ustawy określających terminy przedawnienia rodzi podejrzenie, że ustawodawca (niekonsekwentnie) nie podzielał w/w wniosków i uznał, iż w celu zapewnienia nieprzedawnialności roszczeń konieczna jest konkretna regulacja prawna w tym względzie .
Wobec powyższych rozbieżności interpretacyjnych sugerować należy, w zależności od intencji ustawodawcy, bądź konsekwentne powtórzenie zapisu o nie przedawnianiu się roszczeń, o których mowa w art. 8 ust. 1, bądź jednoznaczne wskazanie przepisów Kodeksu cywilnego, które mają znajdować w tym względzie zastosowanie.
1.3. Zmiana art. 8 ust. 2c ustawy

Projektowana nowelizacja wskazanego przepisu miała prawdopodobnie w zamierzeniu autorów projektu doprowadzić do analogicznej sytuacji w zakresie przedawnienia roszczeń jak w art. 8 ust. 2. Projektodawcy nie dostrzegli jednak, że planowana przez nich zmiana została już dokonana nowelą z dnia 19 grudnia 2008 r. (Dz.U. z 2009 r. nr 14, poz. 74), który usunął z treści art. 8 ust 2 zapis mówiący o terminie dochodzenia roszczeń.
Do przepisu tego w pełni znajdują zastosowanie uwagi poczynione w punkcie powyższym.

2. Dodanie art. 8 ust. 6 ustawy [uregulowanie zasad zwrotu nienależnie wypłaconego odszkodowania i zadośćuczynienia]

Projekt przewiduje uzupełnienie art. 8 o ust. 6 wprowadzający obowiązek zwrotu zasądzonej kwoty odszkodowania i zadośćuczynienia „w przypadku, gdy po uprawomocnieniu się orzeczenia przyznającego odszkodowanie i zadośćuczynienie ujawnione zostaną okoliczności, o których mowa w ust. 5”. Przywołany ust. 5 decyduje już obecnie, że roszczenia z art. 8 ust. 1 ustawy nie przysługują osobom, których działalność, w okresie będącym podstawą stwierdzenia nieważności orzeczenia albo uznania za nieważne decyzji określonej w ust. 1, stanowiła zaprzeczenie działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.
Aprobując ideę leżącą u podstaw omawianej propozycji, wskazać należy, iż ustawa powinna określać co najmniej tryb orzekania w powyższym względzie, wskazując podmiot, który wszcząć ma stosowne postępowanie, właściwy sąd, czy przepisy, które znajdować będą zastosowanie przy wykonaniu takiego orzeczenia. Bez takiej regulacji zapisy proponowanego ust. 6 będą de facto niewykonalne.
Zastrzeżenia budzi również dość niefortunny i nieprecyzyjny charakter określenia zawartego w obecnym art. 8 ust. 5 ustawy: „działalność stanowiąca zaprzeczenie działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego”.

3. Dodanie art. 11 ust. 1a ustawy [rozszerzenie podmiotowe zakresu zastosowania ustawy]

Wnioskodawcy proponują rozszerzenie podmiotowe ustawy o osoby, które pozbawiono życia, okaleczono, zraniono lub represjonowano „w wyniku szeroko zakrojonej akcji zastraszania Narodu Polskiego w związku z jego dążeniem do uzyskania pełnej suwerenności Państwa Polskiego oraz swobód demokratycznych i nie zostało prawomocnie wobec nich zasądzone odszkodowanie i zadośćuczynienie”. Wskazują oni, że uregulowanie powyższe pozwoli na to, by do sądu występowały te osoby, które zostały najciężej poszkodowane w wyniku represji, a nie było w stosunku do nich prowadzone w okresie PRL-u postępowanie karne, bądź sprawa o wykroczenie.
Należy po pierwsze podzielić pogląd wyrażony w opinii do projektu Krajowej Rady Sądownictwa, że cytowane wyżej sformułowanie jest wysoce nieprecyzyjne i powodować będzie niebezpieczeństwo różnorodnej interpretacji, a w konsekwencji nierówność w traktowaniu podmiotów w takiej samej sytuacji faktycznej. Nie wiadomo np. czy warunkiem przyznania odszkodowania ma być poddania wskazanym represjom jedynie w ramach akcji „szeroko zakrojonych”, czy również indywidualnych przedsięwzięć służby bezpieczeństwa? Jak określić działania, które podpadają pod pojęcie „zastraszania Narodu Polskiego”? Czy naród – jako zbiorowość można zastraszać ? Podkreślenia wymaga, że z wskazanymi problemami interpretacyjnymi zmagać się będą ewentualni uprawnieni, którzy będą musieli wykazać przed sądem, że ucierpieli w związku i z powodu „akcji zastraszania”.
Wątpliwość budzą również elementy o charakterze normatywnym – np. czy przepis ten ma znajdować zastosowanie również do osób, które były poddane określonym w nim represjom w ramach działań władzy publicznej (postępowania) zakończonych orzeczeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy (por. art. 11 ust. 2)? Czy zatem jest to dodatkowa, czy alternatywna podstawa odszkodowawcza?
Powtórzyć należy również, uzasadnione szeroko wyżej, zastrzeżenia co do zasad przedawnienia roszczeń określonych projektowanym przepisem. Słusznie wskazuje w swojej opinii do projektu Sąd Najwyższy, że brak w treści przepisu analogicznego jak w ust. 1 zastrzeżenia o nieprzedawnialności roszczeń, powodować może niemożność ich dochodzenia przez uprawnionych.
Prawdą jest również, na co wskazuje w w/w opinii Sąd Najwyższy, że przewidziane omawianym przepisem roszczenie nie znajduje odzwierciedlenia w tytule ustawy, choć wyłom w tym względzie dokonany już został przez wprowadzenie art. 8 ust. 2a.

4. art. 2 ust. 2 projektu ustawy

Przedstawiony w ramach autopoprawki przepis ma na celu objęcie skutkami nowelizacji osób, które uzyskały już prawomocne orzeczenia o odszkodowaniu i zadośćuczynieniu. Osoby takie, jak wskazał w opinii Sąd Najwyższy, byłyby poszkodowane w porównaniu do osób, które dochodzić będą roszczeń po uchwaleniu proponowanych zmian art. 8 ustawy, wobec zastosowanego w stosunku do nich ograniczenia zakresu przysługującego im odszkodowania/zadośćuczynienia do 25000 zł. Sytuacja taka stanowiłaby naruszenie konstytucyjnej zasad równości wobec prawa.
Rozważenia wymaga jedynie kształt przepisów określających uprawnienie do dochodzenia uzupełniającego odszkodowania/zadośćuczynienia – ustawa powinna przyznawać im prawo do ponownego wystąpienia z żądaniem odszkodowania lub zadośćuczynienia na podstawie ustawy oraz powinna rozstrzygać zasady zaliczenia przyznanego im już wcześniej świadczenia na poczet sum wynikających z wyroku wydanego w oparciu o znowelizowane przepisy ustawy, nie zawierające już ograniczeń z art. 8 ust. 1a, 1b, 1c i 1d.

III. Podsumowanie

Proponowaną nowelizację uznać należy co do zasady za słuszną, z uwzględnieniem uwag sformułowanych szczegółowo w powyższej opinii. Projektowane przepisy po dokonaniu stosownej korekty usuną obecną niekonstytucyjność ograniczeń odszkodowania przyznawanego na podstawie ustawy oraz umożliwią występowanie o odszkodowanie i zadośćuczynienie szerszej grupie osób.


Sporządził: Jan Lipski – ekspert ds. legislacji
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum porozumienie.forumoteka.pl Strona Główna -> Dyskusje Ogólne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Możesz dodawać załączniki na tym forum
Możesz ściągać pliki na tym forum