Forum porozumienie.forumoteka.pl Strona Główna porozumienie.forumoteka.pl
Opis Twojego forum
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Konferencja w Ramsa

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum porozumienie.forumoteka.pl Strona Główna -> Dyskusje Ogólne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Kazimierz Michalczyk



Dołączył: 22 Cze 2008
Posty: 36

PostWysłany: Sro Paź 14, 2009 4:09 pm    Temat postu: Konferencja w Ramsa Odpowiedz z cytatem

Konferencja polskich organizacji niepodległościowych w Ramsau, Austria (maj 1989)

Przedstawiamy się.
My, niżej podpisani, byliśmy członkami 13-osobowej oficjalnej i ogólnopolskiej delegacji NSZZ „Solidarność” wysłanej do Szwajcarii 29 listopada 1981 roku. Po dwutygodniowym pobycie 13 grudnia rano, w drodze powrotnej na lotnisko w Zurychu, dowiedzieliśmy się o wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego. Pozostaliśmy w Szwajcarii mogąc nadal działać związkowo dzięki ogromnej pomocy udzielonej ze strony związkowców tego kraju, którzy byli naszymi życzliwymi gospodarzami przez dalsze 6 miesięcy. To dzięki nim mogliśmy zorganizować 17 i 18 grudnia w Zurychu zjazd członków „Solidarności” rozproszonych po krajach Zachodu. Przylecieli wówczas: Mirosław Chojecki (USA i Kanada), Bogdan Cywiński (Włochy), Piotr Naimski, Sylwester Blumsztajn i Zbigniew Kowalewski (Francja), Stefan Trzciński i Jakub Święcicki (Szwecja), bracia Maligłówkowie (Holandia), Józef Przybylski (Belgia), byli także obecni ks. Franciszek Blachnicki, Agnieszka Holland, Stefan Nędzynski (sekretarz generalny Międzynarodowej Federacji Poczty, Genewa), Jan Kułakowski (sekretarz generalny Światowej Konfederacji Pracy, Bruksela).

Związkową drogą...
Działania Delegacji były nakierowane na represjonowany związek „Solidarność” w kraju: pomoc finansowa, sprzętowa, akcja adopcji więźniów politycznych, współpraca z Międzynarodowym Czerwonym Krzyżem, wywiady w mediach, liczne spotkania ze Szwajcarami, etc. Współpraca ze szwajcarskimi związkowcami układała się dobrze, chociaż po kilku miesiącach mieliśmy coraz częściej odrębne zdanie na tematy polityczne. Lewicowe nastawienie większości naszych helweckich opiekunów doprowadziło do konieczności usamodzielnienia się Delegacji, czemu sprzyjało podjęcie przez nas pracy zawodowej. Nasza 13 - osobowa grupa, z której ubywało członków (2 powroty do kraju, 1 wyjazd do innego państwa) nie stanowiła monolitu politycznego: od marksisty-górnika z Wałbrzycha przez pragmatycznego rolnika i „czystych” solidarnościowców do zdecydowanych antykomunistów.

Odtwarzająca się w podziemiu „Solidarność” potrzebowała jednej reprezentacji na Zachodzie. Początkowo taką rolę pełniło Biuro Informacyjne „Solidarności” w Brukseli kierowane przez Krystynę Ruchniewicz, członkinię Komisji Rewizyjnej KK w Gdańsku.
Dzięki komitetowi „Solidaritet Norge-Polen” (niezapomniany Andrzej Jachowicz!) zorganizowano w dniach 17-18 lipca 1982 nieopodal Oslo spotkanie 27 przedstawicieli „Solidarności” rozsianych na Zachodzie. Tutaj powołano do życia, na wniosek konspiracyjnych władz krajowych, „Biuro Koordynacyjne ‘Solidarności’ za Granicą”. Na jego czele stanął Jerzy Milewski, mimo że nie otrzymał od zebranych, w tym i od nas, votum zaufania. Stało się tak za sprawą warunkowej zgody wyrażonej a priori przez Bogdana Lisa, odpowiedzialnego wówczas za sprawy zagraniczne związku, w liście do międzynarodowych central związkowych. Działania J. Milewskiego, jak się znacznie później okazało, tajnego współpracownika SB o pseudonimie „Franciszek”, doprowadziły do dezorganizacji współpracy, dekonspiracji ludzi i ogromnej niegospodarności powierzonymi środkami finansowymi. Milewski, będąc z wizytą w Szwajcarii, usiłował skierować pomoc udzielaną naszej Delegacji do swojego Biura w Brukseli, co mu się nie udało. Podobne działania w stosunku do Delegacji Stoczniowców „S”, których stan wojenny zastał w Bremen (NRF), niestety powiodły się.
Rozczarowała nas również postawa Lecha Wałęsy, który wobec przedstawionych mu powyższych faktów przez naszego specjalnego wysłannika, całkowicie zlekceważył problem.

Polakom po sierpniu 1980 roku towarzyszyło poczucie odzyskiwanej dumy i fascynacja budzącą się wolnością w ojczyźnie. Sprzeciw wobec stanu wojennego i chęć pomocy prześladowanym kierowały nas – nowych emigrantów politycznych - w stronę rozwiązań, jakimi mógł dysponować związek zawodowy. Gdy w następnych miesiącach i latach opór społeczny grzązł w brutalnej wszechobecności bezprawia oraz tępiał wśród ciągle powtarzanych haseł o „konieczności porozumienia się”, wsłuchiwaliśmy się z nadzieją w nowe głosy domagające się najpierw wolności dla Polski, a potem dopiero wolności zrzeszania się.

...w kierunku Polski niepodległej
Pierwszym takim głosem optującym za suwerennością Polski było dla nas konspiracyjne pismo „Niepodległość”, które powstało w Warszawie w styczniu 1982 roku. Kontakt z grupą skupioną wokół tzw. „N-ki” nawiązaliśmy szybko, gdyż jeden z naszych warszawskich przyjaciół, dr Tomasz Dangel, należał do tego kręgu. Gdy główny animator „N-ki”, Jerzy Targalski vel Józef Darski musiał emigrować z powodów zdrowotno-politycznych i osiadł w Paryżu, mogliśmy mocniej włączyć się w działania niepodległościowe wspierani siłą jego intelektu. W listopadzie 1984 r „N-ka” przekształciła się w Liberalno-Demokratyczną Partię „Niepodległość” (LDPN). Odpowiadały nam poglądy LDPN dotyczące podejścia do sąsiadów Polski i innych narodów zniewolonych przez Związek Sowiecki, co znalazło swój wyraz w powołaniu wspólnie z emigrantami tychże narodów organizacji „Pro Cooperatione” (Wiedeń 1986).

W miarę poznawania realiów życia politycznego na obczyźnie, Rząd RP w Londynie zyskiwał w naszych oczach coraz większe uznanie. Poznaliśmy ówczesnego premiera Rządu RP p. Kazimierza Sabbata, który odwiedził nas w Szwajcarii w 1983r. Innych członków gabinetu spotykaliśmy na konferencjach międzynarodowych, a wspólnota idei pozwalała na konkretną współpracę (m.in. prof. Tomasz Piesakowski, prof. Edward Szczepanik, Zbigniew Scholtz).

Od 1988 r. podjęliśmy współpracę z kręgiem działaczy (Romuald Szeremietiew, Tadeusz Stański, Jan Parys), którzy utworzyli Polską Partię Niepodległościową (PPN).
W tym czasie były już prowadzone półtajne rozmowy pomiędzy PRL-owską władzą a przedstawicielami opozycji skupionymi wokół Lecha Wałęsy. Ustalenia tam powzięte były niepokojące przez wykluczenie ugrupowań o innych zapatrywaniach politycznych a wywodzących się również z „Solidarności”. Znalazło to swój wyraz w artykułach ukazujących się w prasie podziemnej jak i apelach publikowanych na Zachodzie.
W lutym 1989 roku opublikowaliśmy na Zachodzie oświadczenie Rady Naczelnej PPN odrzucające porozumienie z władzami komunistycznymi PRL: ”...Nie ma żadnego powodu, aby uznawać i uwiarygadniać w oczach świata skompromitowaną grupę Jaruzelskiego i Kiszczaka.”

Konferencja w Ramsau
PPN była pomysłodawcą idei wspólnego zjazdu niepodległościowców z Kraju i z Zachodu. Utworzony przez nas w Szwajcarii w maju 1989 r. Komitet Odrodzenia Demokracji w Polsce „Solidarność-Niepodległość” opierał się o grupę wywodzącą się z byłej Delegacji „Solidarności” jak i o działaczy emigracyjnych. Stwierdzaliśmy w naszym oświadczeniu, że „..zadaniem Komitetu jest wspieranie działań dążących do odzyskania niepodległości kraju oraz ustanowienie demokratycznego i pluralistycznego ustroju w Polsce”. My, jako Komitet, byliśmy odpowiedzialny za organizację spotkania. Uzyskaliśmy zgodę i potwierdzenie udziału przedstawicieli Rządu RP na uchodźstwie, członka Kongresu Polonii Amerykańskiej - Chrisa Kolskiego, katolickiego działacza niepodległościowego z kraju – prof. Romana Kukołowicza, redaktora Iranka-Osmeckiego z Monachium. Było oczywiste, że w spotkaniu tym weźmie udział Jerzy Targalski z Paryża oraz Tadeusz Jarzębowski Jarski, kierujący prężną organizacją „Solidarity with Solidarity” z Londynu.

Dzięki przychylności dr. Bohdana Mrozowskiego ze Stowarzyszenia Kombatantów Polskich z Belgii, mogliśmy skorzystać z pensjonatu „Residence” w Ramsau (Austria). Pensjonat ów znany był nam już wcześniej ze spotkania przedstawicieli Rządu RP i emigracji politycznej z Europy Zachodniej. O miejscu konferencji powiadomiliśmy uczestników w ostatniej chwili, chcąc uniknąć wścibskich służb z Bloku Wschodniego.
Z Zurychu wyruszyliśmy do Ramsau dwoma samochodami z prof. Romanem Kukołowiczem, Jerzym Targalskim i Chrisem Kolskim. Pomiędzy Innsbruckiem a Salzburgiem wygodna austriacka autostrada nr E60 przebiegała częściowo przez terytorium Niemieckiej Republiki Federalnej. Po przekroczeniu granicy w Kufstein, chcąc uniknąć sprawdzania na następnym punkcie kontrolnym, musieliśmy szybko cofnąć się i jechać krętą drogą przez Alpy: jeden z naszych gości nie miał wizy niemieckiej, a w bagażniku był sprzęt mogący budzić podejrzenia celników (powielacz ,etc.).
Wieczorem dotarliśmy do Ramsau, gdzie honory domu pełnił dr Mrozowski. Byli już obecni ministrowie Rządu (Ryszard Kaczorowski i Zbigniew Scholtz) oraz Walery Choroszewski, przewodniczący Stowarzyszenia Kombatantów Polskich z Londynu.
Koledzy z Polski, przewożeni z Wiednia z zachowaniem zasad konspiracji, pojawiali się stopniowo. Do późna w nocy rozmawialiśmy z nimi, naocznymi świadkami przemian, które my przez 8 lat oglądaliśmy z daleka. Od rana przystąpiliśmy do rozmów.

Następujące ugrupowania polityczne (wymienione alfabetycznie) przysłały swych reprezentantów:
Grupa Polityczna ”Samostanowienie”; Grupa Robocza NSZZ „Solidarność”; Liberalno-Demokratyczna Partia „Niepodległość”; „Niepodległość” – Organizacja Liberalnych Demokratów; Polska Partia Niepodległościowa, Ruch Polityczny „Wyzwolenie”; Solidarność Walcząca; Unia Demokratów „Baza”.
Uzgodnione zostało wspólne stanowisko, które w formie listu zostało przesłane do prezydenta USA Georga Busha, premier Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher i kanclerza Helmuta Kohla.
Wydawnictwa niezależne przedrukowały tekst listu, nadały go rozgłośnie BBC i Voice of America, ale problemy mieliśmy... z Sekcją Polską Radia Wolna Europa. Mimo dwukrotnych rozmów z dyrektorem Markiem Latyńskim, nic nie zostało o tej konferencji przekazane polskim słuchaczom: cenzura prewencyjna na temat „okrągłego stołu” już zadziałała..


Jerzy Grębski, Maria Nowak-Grębska, Krzysztof Podolczyński

Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum porozumienie.forumoteka.pl Strona Główna -> Dyskusje Ogólne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Możesz dodawać załączniki na tym forum
Możesz ściągać pliki na tym forum